Arabie, czyli jak akcent spoczął na laurach.

Arabia...

Kraina aromatami i kolorami bogata.

Tyle klasyczne skojarzenie.

Mnie zawsze ono pociągało, dlatego zanim usłyszałam o perfumach niszowych, latami kupowałam olejki naturalne, kadzidła prawdziwe, w ziarnach żywicy, by napawać się ich barwą i zapachem w czystej postaci.

Pamiętam jak raz nakopciłam mirrą i copalem tak, że z okna buchać zaczął gęsty dym i sąsiedzi z bloku obok myśleli że się pali i chcieli wzywać straż 

A ja  tylko "orientalne klimaty" sobie robiłam. ;)

Uwielbiam też sceny z "Królestwa niebieskiego" R. Scotta, gdzie palą się kadzidła, światło sączy zza okiennic i tańczy przytulańca z dymem..

Ale ARABIE S. Lutensa jest żywsze niż wspomnienia dawnych czasów, pulsuje, a momentami 

wręcz wżera się, i musze przynać, że nie jest to wrażenie niemiłe.

Wąchając skórę zroszoną ARABIE  odniosłam wrażenie, że już skądś to znam.

Przejrzałam pudełko z olejkami i voila!  olejek laurowy był tym charakterystycznym aromatem.
Nie ma go w składzie, jednak skojarzenie jest silne.

Dlatego obraz, jaki powstał, jest intensywny, momentami chaotyczny, a  mocny akcent na środku 

jest jak wykrzyknik.

Bo Arabie JEST jak wykrzyknik.